Wat weet jij nog van het moment dat jij bent ontstaan? De conceptie? De tijd in de baarmoeder? Jouw geboorte?
Vandaag heb ik me bij de beroepsvereniging VIT - Vereniging van Integraal Therapeuten mogen onderdompelen in een workshop over therapeutisch werken met Pre- Perinataal en geboorte werk. Hoe deze periode al inprentingen geeft in hoe we kijken naar onszelf en de wereld om ons heen was mij al langer helder door mijn opleiding bij het Aumm Instituut. Tijdens deze lichaamsgerichte opleiding heb ik al mogen ervaren hoeveel we onbewust nog weten. Wat mooi was aan deze workshop was te horen dat er naast ervaring ook steeds meer gedegen onderzoek komt naar het impliciete lichaamsgeheugen. Dat er steeds meer wetenschappelijk bewijs komt dat Baby's al voelen en we een celgeheugen hebben. Ons lichaam weet het nog. Opgeslagen in onze cellen te wachten tot er bewustzijn op mag komen en het verhaal verteld mag worden. Het tot leven mag komen.
In mijn eigen geval kwam ik met een stortbevalling van minder dan zes uur en een maand te vroeg op deze wereld. (ik zeg nu wel eens met een grap "ik kwam met een knaller de wereld in"). Dit herken ik nog altijd in hoe ik dingen aanpak. Nooit het halve werk, maar met de nodige daadkracht en moed. Wat mensen soms als wat intens en enthousiast kunnen ervaren en ik denk en voel veel en snel. Alleen wist dat baby'tje wat ik was veel? Wat wist zij nu van een zachte landing? Van ontvangen worden in rust? Een belangrijke stap in mijn proces was dan ook het landen in mijn lijf. Voelen dat er nu wel bodem is en leren vertragen. Leren dat het er nu wel is en ik het niet allemaal alleen hoef te doen. Dat ik dat heb mogen ontdekken is wel een verademing.
Met overtuigingen als "ik mag er niet zijn" en "ik ben het niet waard om van te houden" vocht ik me namelijk door het leven. Om later te realiseren dat mijn zenuwstelsel niet anders kon dan mij beschermen. Als ik dat toen had gevoeld had ik het niet overleefd. Alleen nu heb ik een volwassen lichaam en zenuwstelsel en hoeft dat niet meer. Ik heb het al overleefd, ik heb een plek hier op aarde en ik voel nu ondertussen de liefde voor dit jonge en kwetsbare deel in mijzelf. Nu kan ik mezelf dragen en koesteren. Dat baby'tje in mij heeft een plek gekregen en de overtuigingen?..
....Soms heb ik ze nog maar dan kijk ik even naar dat baby'tje wat ik was en weet ik... zij was altijd al goed en meer dan genoeg om van te houden en mijn liefde en zachtheid waard!
Ben jij ook nieuwsgierig naar deze delen in jezelf of waar jouw overtuigingen zijn ontstaan? Wil je meer verbinden met je lijf of jouw plek in nemen? Weet dat je welkom bent! Ik ontmoet je graag.
Tekening gemaakt door mezelf tijdens mijn eigen proces.
Reactie plaatsen
Reacties